W kuchni korzeń chrzanu stosuje się jako przyprawę do mięs, ryb, sosów, buraków ćwikłowych, ogórków kiszonych, białego sera, chleba,  jest używany także do wytwarzania niektórych rodzajów musztardy kremów i majonezów.

Chrzan jest wieloletnią wytrzymałą na mróz byliną z rodziny kapustowatych. Pochodzi z Europy Wschodniej, w której był uprawiany już od IX wieku. Znany i ceniony był już w starożytności, Rzymianie i Egipcjanie cenili jego zdrowotne i konserwujące właściwości. Jest rośliną przyprawową i leczniczą, rosnącą dziko, jak również uprawianą w ogrodach.

Chrzan ma działanie odkażające i rozgrzewające, co zawdzięcza zawartości synigryny, która nadaje mu ostry, piekący smak. Ten naturalny lek ma działanie antywirusowe, grzybobójcze, wykrztuśne, bakteriobójcze i pierwotniakobójcze. Zapobiega i łagodzi objawy wszelkich infekcji, wzmacnia odporność organizmu, zapobiega wytwarzaniu wolnycherodnikówi. Pomaga w przeziębieniach, w zapaleniu płuc i oskrzeli, leczy zapalenie zatok, łagodzi objawy przeziębienia, stosuje się go w leczeniu astmy, wspomaga leczenie niedokrwistości. Dodatkowo chrzanpobudza apetyt iusprawnia trawienie, działa moczopędnie, co pomaga w leczeniu kamicy moczowej. Zmniejsza także krzepliwośc krwi ipoprawia krążenie krwi, obniża stężenie cholesterolu, usprawnia pracę wątroby izapobiega zaparciom.

Chrzan ma też właściwości alkalizujące łagodzi bóle reumatyczne a działając odkażająco w jamie ustnej, zapobiega krwawieniu dziąseł i paradontozie, przeciwdziała szkorbutowi, może tez wspomagać leczenie trudno gojących się rany i wrzodów oraz zapalenia uszu. Poza całą gamą zastosowań leczniczych, roślina ta jest również bogata w  wiele witamin (A, B, B1, B2, C, E) oraz składników mineralnych (m.in. potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo, mangan, sód, cynk, siarkę, fosfor, jod, chlor).